"Waar een deur dichtvalt, waait een raam open". Wijze woorden van mezelf aan een kennis in Nederland met Gambiaanse connecties.
De laatste weken waren een rollercoaster aan negativiteit. Daar ga je niet over schrijven. Dat zou alleen maar in schelden en tieren uitmonden.
Vanmorgen stond er opeens een engel voor m'n deur. Bintu, de dochter van mijn wasvrouw. Of ik was had. Dat had ik. Het bed moest nodig verschoond na weken tussen de vette lappen.
"Together?" vroeg ik. Samen deden we de lakens erop.
"Your floor is dirty. Shall I sweep?"
Dat was niet tegen dovemansoren gezegd. Zij met de fijne Action bezem en ik met de nog fijnere Action mop er achteraan.
"Your curtain needs washing!" en ze trok met een vies gezicht aan het gore gordijn bij de toegangsdeur.
Ok, no problem en ik trok er nog even harder aan. Hop! In de wastas ermee. Of ik er nog een had, want zonder gordijn bij de voordeur.. dat kan niet. Dat had ik en toverde 123 een nieuw pakket gordijnen tevoorschijn
Twee rolden er op de schone vloer.
Zou ze misschien ook een op kunnen hangen in de slaapkamer? Zou ze de roede die al een half jaar in de hoek staat ertegenaan kunnen timmeren?
Trapleer, hamer, spijkers en hop! daar ging het nieuwe gordijn voor het slaapkamer raam.
Ze had de smaak te pakken. Veegde en dweilde de veranda. Daarna keek ze vragend op. Wat nu?
Zou ik vragen of ze groenten wil halen op de markt? Zo brutaal als ik ben soms, zo'n schijterd ben ik als het om een gunst vragen gaat. Toch deed ik het.
Een half uur later had ik heerlijk verse sla, harde tomaten en twee bossen bieslook. Daarna haalde ze nog even twee blokken ijs voor de koelbox.
Zij ging naar huis met wat dalasis, twee pennen en een 'White fish'.
Win-win. Iedereen gelukkig. En ik misschien nog wel het meest.
Engelen, ik ben zo blij dat ze bestaan.
