Tik-tik-tikkerdetikk!
Ik lig warm onder m'n dekbedje.
Tik-tikk-TIKK-TIKKK!
Wat is dat nou?! Vogels op het dak, in het donker? Ik kan m'n oren niet geloven: regen!
De hele dag stormde het en de lucht was zwaar bewolkt. In Nederland denk je meteen: regen op komst. Hier niet in februari. Klimaatverandering, Afrika zou als eerste aan de beurt zijn volgens de krant die ik eenmaal per week ophaal van internet. Regen dus.
Toeval bestaat niet. De jongen die mijn planten bewatert schitterde in afwezigheid de laatste dagen. De bladeren aan de bananenplanten kleurden geel. Toen pas kwam ik op het idee te kijken of er eigenlijk wel water gegeven is. Nee dus. Bij navraag hoor ik dat hij iets aan zijn voet zou hebben. Niet even melden natuurlijk.
Ik haalde gisteren een paar emmers op uit de put, domang domang, langzaam langzaam. Want om m'n lijf nou nog meer te nekken dan ik al doe, niet dus.
Nu is het de volgende ochtend. Het is kil. Zeventien graden zegt m'n mobiel. Zittend op de wrakke stoel op de veranda laat ik mijn ogen over de compound dwalen. Zijn de bomen schoon geregend? Al het stof eraf zodat ze weer mooi groen zijn? Helaas, daar was het duidelijk te weinig regen voor. Een stortbui, dat hebben ze nodig. Hoe het verder moet als de jongen wegblijft wil ik liever nog even niet over nadenken.
"Stik de moord maar" denk ik als ik naar de bananen kijk. Tegen de tijd dat ze produceren ben ik weg en wordt het door weet-ik-wie geoogst. Jammer dan. Maar de planten rond de Roundhut gaan me wel aan het hart. Niet aan denken nu en drink mijn vers geperste grapefruit- en sinaasappelsap.
Rust. Saama saama, good morning!
Malang is het weekend naar zijn vader, of zijn moeder, of beiden, of geen van beiden, in Kartong. Heerlijk alleen voor mezelf zorgen. Vandaar die beker sap. Daar heb ik nooit tijd voor als hij naar school moet. Maandag pas weer. En de boys die de Stove metselen zijn dit weekend naar Bullock om er een te maken.
Baas zijn heb ik geen ervaring mee, maar nu heb ik drie jongens "under me" zoals ze hier zeggen. Vanochtend vroeg zijn ze met twee man vertrokken als het goed is. "When everybody still is sleeping we take the first Bushtaxi". Ok, daar moeten ze geld voor hebben. Ik moet er niet aan denken dat ze hier om zes uur voor de deur staan om dat op te halen. Dus gisteren Pa gesommeerd het direct hier op te halen want ik heb mezelf een gezellig avondeten met Marijke beloofd.
Geld doet rennen. Hij is er met een paar minuten. Ik maak een lijstje wat voor wie is en doe er wat extra's bij voor attaya, de sterke groene thee die ze hier drinken zoals wij een sterke espresso. En weg is hij weer.
Loslaten is niet mijn sterkste punt. Ik denk erover na wat ze in Bullock wanneer moeten doen. Zaterdag de 'tafel' bouwen. Zondag komt Pa er bij die de Stove zelf zal metselen. Maandag de schoorsteen met zijn drieën. Omdat we dit niet allemaal alleen kunnen doen en ik de Stove het liefst verspreid zie over heel Gambia ( hoezo ambitieus?) , kom ik terug op mijn oude plan. Lokale metselaars 'opleiden'. Oei! Pa wil het liefst alles zelf blijven doen maar dat zal als het goed gaat godsonmogelijk worden. Alleen al vanwege geen vervoer als ik weg ben. Laten we dus proberen voorbeeld stoves neer te zetten buiten Gunjur en metselaars mee laten kijken als die gebouwd wordt. Die kunnen foto's met hun mobieltje maken en het idee kopiëren. En dat ben ik Pa dus vergeten uit te leggen helaas. Het is nog niet te laat. Hij heeft vandaag elders een job te doen dus misschien vanavond even vragen of hij langskomt.
Weekend, ja ja, maar wel je kop erbij houden Tien! Enjoy!!
Trringg! De man in Bullock aan de telefoon. Waar ze blijven, het is half tien. Ik vloek, heb geen nummer van ze.
"They will come, I gave them money for transport" probeer ik hem gerust te stellen. Pa bellen maar, laat hij het maar regelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten