Vandaag zouden we eigenlijk moeten vieren: de tiende Stove is afgemaakt door Pa en Ibrima, de tweede apparentice/ knecht. Makam, de eerste knecht, had ik nodig om een tweede pallet stenen te kopen in Bonto. Want ik doe veel, maar stenen en cement sjouwen is er niet bij.
De weg naar Bullock, ons einddoel na Bonto, is prachtig. Was het 10 jaar geleden nog een rode stoffige zandweg - oren, ogen, neusgaten, alles was gevuld met oranje stof na de rit - nu slingert er een super asfaltweg tussen de palmboombossen door. Ook gaat het soms omhoog en omlaag, een feest voor het oog.
Maar eerst dus naar de steenfabriek in Bonto. Omdat ik mijn jeepje niet wil overbelasten - helemaal niet na de kostbare reparatie gisteren - probeer ik met de boekhouder af te spreken dat ik het in gedeeltes ophaal. Het is een Senegalees die geen Engels spreekt, maar Frans en Wolof. Mix daar mijn Mandinka doorheen en je snapt dat ik mezelf nog het beste met gebaren duidelijk kan maken. Ik wil de helft later ophalen.
"Ah, moitiee moitiee".
Achter in mijn hoofd begint het te dagen.
"Oui oui,half half"
Maar dan komt het. Ik wil namelijk eerst 28 stenen apart vervoeren naar Bullock waar we een voorbeeld Stove gaan bouwen. Niet half half? Ja,maar eerst 28 eraf!
Ondanks de spraakverwarring rijd ik even later tussen de malainabomen het terrein af. Met achtentwintig stenen.
In Bullock wacht de familie me op. In het apart geplaatste huisje zijn de drie golfplaten deuren dicht. Ik vermoed dat een ervan de kookhut is.
Jaja, lacht de vrouw des huizes, Isatou, dat klopt. En ze opent de deur. Een enorme walm slaat me in het gezicht. Ik probeer even naarbinnen te gaan om aan te wijzen hoe groot de Stove wordt, maar de rook is zo erg dat ik blind naar buiten struikel over de kookpotten.
Nog steeds begrijp ik niet dat niemand op het idee is gekomen om deze absurde antieke manier van koken af te schaffen.
Ik hoest en proest en sla op mijn borst om duidelijk te maken dat dat niet goed is.
"Abanta le!" Weg ermee, lach ik.
Jajaja knikt iedereen. Duidelijk blij dat er een stove met een schoorsteen komt.
"Kontongo?!"
Nee, sorry, geen tijd voor lunch. Ik ga 'moitiee' van de stenen ophalen en naar Gunjur tuffen.
Wippend van de ene bil op de andere hobbel ik uren later het weggetje bij de Roundhut op. De buurkids dragen steen voor steen naarbinnen. Makam met drie tegelijk. Ik stapel ze op. Vier staand, vier liggend, etc etc.
Ondertussen heeft Pa me gebeld. De Stove in Busumbala is klaar! Hoera! De tiende!!
De Tiende van Tien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten