24 van onderdelen... ver ver weg

De zon zakt weer gestaag achter de mangotree. Na een dag 'travelling' ben ik een half uur geleden met een luxe Mercedes bij de garage in Brikama aangekomen. Met de benodigde onderdeeltjes om de voorwielen weer onder de jeep te monteren.
Het klinkt eenvoudiger dan het was.
Midden op de dag in de hitte stuurde de 'over-all-boss' een van zijn mensen naar een shop in Busumbala die Black and White zou heten. En ik moest mee want het moest worden betaald. Zo probeerde ik fief op mijn sportschoenen de jongen bij te houden op weg naar een 'van', een redelijk net busje gevuld met vierentwintig man. Aangekomen bij Black and White riep ik stom verbaasd: " ..maar dit is Kappie!" Een Nederlandse garagehouder cq automonteur.
"Nee nee nee, voor Suzuki onderdelen moet je naar Abblay in Jabang, een godvergeten dorp verweg. Ok, taxi? Niet te betalen. Bushtaxi dan maar. En daarna alsnog een taxi want niet bereikbaar met public transport. Uiteindelijk bereiken we het dorp. Bellen. Taxichauffeur kwaad: de afgesproken prijs is te weinig. Abblay bemoeit zich er tegenaan terwijl ik domweg de andere kant uit kijk.
Goed, alles uitgelegd. Overleg met Arno, mijn Suzuki man in Nederland.
Abblay is trots dat hij de enige in Gambia is die Samurai doet. Ik vertel hem dat Arno de enige in Holland is.
"We are Brothers!" roept hij lachend als ik hem via Whatsapp met Arno laat praten.
Dan racet hij weg in een Mercedes om de benodigde onderdelen te halen.
Ondertussen krijg ik een houten kont op het smalle bankje onder de boom en besluit op zoek te gaan naar een shop. Nergens te vinden. Op zijn Gambiaans 'stuur' ik een jongetje met geld weg. Hij komt terug met een stokbroodje mayo. Beter iets dan niets.
Opeens komt het stuur ter sprake. Of dat soms trilt.
"Yes yes, I thought it was the Road!"
Alsof ik een mop verteld heb zo gieren ze het uit..
"Not!?!?" vraag ik. Ik voel al wat eraan zit te komen, meer onderdelen. Weer stapt Abblay in de Mercedes en racet naar Sukuta. Na een uur is hij terug. Ik neem foto's van de onderdelen die Arno stuk voor stuk goedkeurt. Niet nadat hij de nodige waarschuwingen gegeven heeft: doe dit, vergeet niet dat, etc.
De terugreis kan beginnen.
"You want a taxi?"
Ik heb al zoveel geld uitgegeven aan onderdelen dat een taxi er ook wel bij kan.
We stappen in de luxe Mercedes. Achterin zak ik doodvermoeid weg in de leren kussens, de zon op m'n gezicht en val in slaap. In Brikama word ik wakker geschud. We lopen naar de jeep die nog steeds fier omhoog staat.
"Coffee! I need coffee!"
Er worden twee jongetjes geroepen. Braaf sjok ik achter ze aan naar het lokale koffietentje en overdenk de dag. Als het mee zit kan ik misschien om acht uur terug naar huis rijden. Malang heb ik naar zijn moeder gestuurd per telefoon. Die weigert (bijna) hem op te vangen omdat ze niet weet waar hij is. 
"Sorry, I am far away and cannot come home. You find him!"
De telefoon maakt een eind aan het gesprek. Batterij leeg. Hoe toepasselijk.