Als je ze ziet rondscharrelen op het vuile achterplaatsje waar wij een stove gaan plaatsen, tussen oude jerrycans, roestige pannen en verdwaalde kapotte kleren, met hun rare lellen en bulten op hun kop als rare gezwellen, dan zou je geen dalassi voor ze geven. Maar als ze hun kont naar je toekeren en hun veren omhoog gaan in een waaier - grijs en zwart met snoezige witte donsveertjes aan de uiteinden - dan is het opeens een ander verhaal. Ik ben geen kenner. En dus houd ik het maar vaag: een kalkoen? Gekruist met een pauw? Wie het weet mag het zeggen.
Het kalkoenen ecbtpaar dat wij hier hadden, was zwart met witte stippels, en niet van die veren. Hadden ja..
Want op een late avond hoorde ik stemmen op de compound. Gewapend met een Wakawaka lamp stapte ik met allleen een omslagdoek om het donker in, op zoek naar wie daar wel mocht wezen. Absurd natuurlijk als het dieven zouden zijn, want ik had ze niets kunnen maken. Omar en een 'brother' bleken achter de kalkoenen aan te zitten. Vol verbazing over zo'n actie in het pikkedonker spreidde ik vragend mijn handen.
"What s wrong? Mino?"
Een vaag verhaal dat het 'charity' was omdat een van brother zijn zoons omgekomen was bij het nemen van de 'backway' - de vlucht naar Europa - en dat zijn brother de beesten dus nodig had.
"Charity!?" riep ik verontwaardigd uit. Ik ken dat alleen als offeren. Hij gaat ze toch niet dood maken?
Als ik hem mocht geloven was het genoeg als de brother ze mee naar huis nam.
Dagen later zit ik naast Oumi , de vrouw van Omar, op het randje van de veranda. We kletsen wat terwijl we voor ons uit kijken. Ik naar de Roundhut aan de overkant en Oumi naar de twee kippen die in het zand scharrelen.
Ik hoor een gesmoorde snik en kijk opzij. De tranen staan in haar ogen.
"Look Tineke, what is left, only two chickens. Omar is stupid. His family take all of us. Now they take the black couple. That is not nice. They are even very expensive. More then 800 dalassis. His family dont like me. I dont care, I have my own family. But they should not take all!"
Ik sla een arm om haar heen en weet niks te zeggen. We kijken weer voor ons uit over de compound. De zon zakt langzaam achter de mangobomen. De twee kippen zijn op stok gegaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten