16 You know what?!

Het is negen uur in de ochtend als Malang naast me in bed kruipt. Om half acht riep ik hem te gaan piesen zodat hij nog even extra kon slapen. Elk uurtje extra telt want oververmoeid na de feestdagen.
"You know, today I want to do racing".
Denk denk denk. Wat bedoelt hij?!
"I want the helmet and the gloves" verduidelijkt hij me.
Aha, dat is lang geleden. Fietsen met alles erop en eraan!
"Ok, no problem, but first we clean the house for the new year."
Een pruillip verschijnt. Wat daarna komt kan ik raden. Ik leg hem uit dat ik ook niet van schoonmaken houd maar dat het nou eenmaal moet gebeuren. En dat we de Kerstboom en de lampjes op gaan bergen tot volgend jaar.  Dat klusje trekt hem wel en na het ontbijt gaat hij direct aan de slag. Ik begin zuchtend en puffend de stoelen van de vloer te halen. Malang veegt zijn kamer en ik de mijne. Daarna vindt hij het mooi geweest.
"No no, we make the Palo dirty together, so we clean it together".
Gesnotter, de eerste traantjes.
"Ik dont cry, so why should you?"
Dan vertel ik hem over vroeger. Hoe ik van mijn moeder moest helpen met de vloer schoonmaken. Ze gaf me een oude gymbroek. Die trok ik vervolgens aan en schoof op mijn billen door de kamer. Dat maakt Malang aan het lachen door zijn tranen heen.
"Kom, we doen het fat fat fat, snel snel snel".
Na een uurtje of twee is alles aan kant en keurig gedweild.
"Ik am proud of us. We did it!"
Van Malang moet ik m'n ogen sluiten en bukken. Ik krijg een lief kusje op m'n wang. De tweede al vandaag.
Samen graven we buiten nog even een gat voor de inmiddels wortelende stekkies. Tot aan zijn billen zit hij onder de modder. Dolgelukkig.
"Can I take bath  before I put the helmet?" Tuurlijk.
En zo gaat hij schoon op pad met zijn fietshelm op en zijn handschoentjes aan.
Racen. Eindelijk racen..