17 kokkelekoo!! Het is stil op de compound

De zon schijnt weer na een weekje bewolking. De scholen zijn weer begonnen en ik ben weer aan de schoonmaak.
Vanochtend vroeg, na een snelle kop koffie en de traditionele havermoutpap met rozijntjes, togen Malang en ik naar school. Even iedereen gelukkig nieuwjaar wensen dacht ik.
In de groentetuin zie ik meester Bojang. Hij is de kool en de 'bieslook' aan het bewateren. In een kaal groentenbed staat een eenzaam slaplantje.
"Ik dont know what is wrong. We buy seeds and they dont come".
Ik verbaas me nergens meer over. Van mijn zaden is slechts een piepklein sliertje over met twee armetierige blaadjes. En ook die begaven het bijna.
De hele vakantie heeft hij in de schooltuin gewerkt. Ik vind dat nogal wat. Leraren worden slecht betaald en als ze dan ook nog hun vrije tijd erin stoppen: alle respect.
Behalve de meester is er nog niemand aanwezig. Malang is de enige leerling en ik zei de gek. Ik loop op de school af om te kijken of er soms iemand in de klas is. Niet dus. Wat ik wel zie is een klas vol met fietswrakken.Huh? Maar eens navragen wat daar de bedoeling van is. De klas zelf is een vreselijke bende. Alles is onder gestoft in dikke lagen. De vloer lijkt in jaren niet geveegd. De ramen hebben geen glas en dan is het in twee weken gauw gebeurd.
"Niet lullen maar poetsen" is de laatste jaren mijn devies.
Ondertussen is de Principal Mariama aangekomen. Na over en weer Happy New year gezegd te hebben begin ik direct maar over de fietsen.
"They are broken. We dont know where to store them".
Ok, mag ik ze uit de klas laten halen?
"Yes, no problem" luidt het bijna standaard antwoord.
Ik wijs in het wilde weg wat kids aan die zojuist gearriveerd zijn.
"Take them out please!" Waar ze ze neer smijten zal me een zorg zijn. Na gesjouw, geduw, getrek en gesleep ligt even later de baal fietswrakken op de galerij van de school.
Ik suggereer ze te verkopen. Desnoods als oud ijzer.
"Yes we will do" zegt de Principal. Ach, het is maar een idee. Waarschijnlijk ligt de hoop er nog steeds als het Pasen is.
Inmiddels heb ik zes vegertjes geregeld van bosjes riet. De kinderen moeten eerst al het stof van de tafels en de banken slaan. Als een strenge juf hou ik toezicht zodat er niet naar raak heen en weer gemept wordt. Een emmer, een doek.
De Principal duikt in een kastje achter haar bureau. Daar zie ik wat emmers die ik gekocht heb destijds. Waarschijnlijk houdt ze die als reserve.
Malang houdt van poetsen en gaat met een bosje riet flink aan de slag. Daarna met een natte doek. De zware tafels met bankjes zijn zo vies dat ik het water na twee al moet verschonen. Vol verbazing ziet Malang's juf emmer na emmer in de planten geleegd worden.
"Sorry, with dirty water we cannot clean". Ze lijkt niet erg overtuigd.
Wel sproeit ze de grond nat zodat we het voor de tweede keer kunnen vegen. Na
een uurtje is de klas prachtig schoon.
Ik heb zo de geest dat ik ook nog maar 'even' de klas van meester Bojang doe. Die heeft dat wel verdiend.
Na de 'assembly' waarin de kinderen grondig en uitgebreid - te uitgebreid - de regels van de school worden bijgebracht alsof ze voor het eerst komen, daarna dus, stormen ze de klassen in.
"You have to do upstairs as well" weet een van de andere juffen te melden. Zonder enige gene. Ik zal er wel nooit aan wennen.
Thuis wacht me een vies huis en een baal afwas.
Niet lullen maar poetsen Tien!