De volle maan werpt een vaag blauwig licht op de 'garage', een vuile plek onder een mangoboom. Autowrakken staan, hangen, liggen zigzag rond de boom. De jeep staat er fier tussen, met de voorkant opgekrikt en leunend op een oud motorblok. Als er olie over de banden loopt is er iets niet goed. Denkend aan de GillyGilly die ik vorige week zijn wiel zag verliezen, ben ik voorzichtig naar Brikama gereden. Einddoel was Gunjur, naar huis na een lange dag. Niet alleen voor mij, maar ook voor de boys. Die hebben vandaag de achtste Stove gemetseld.
Na overleg dus toch maar besloten niet door naar Gunjur te rijden.
In no time had de monteur het wiel eraf, de boutjes en moertjes keurig op een doekje in het zand. Dan moet er natuurlijk een onderdeel komen. Inmiddels weet ik hoe dat gaat. Men loopt weg naar de overkant, of als het daar niet is een paar meter verderop . Van mij wordt verwacht dat ik erachter aan kom, want het moet immers betaald worden? Dus sjok ik met m'n vermoeide poten van de ene naar de andere shop. Gelukkig staat er altijd wel een bankje of stoel aan de straat. Niet alleen handig omdat ik afgepeigerd ben, maar ook omdat ik me als toubab het liefst ver van elke aankoop houd.
Bij de tweede shop moet ik volgens de jongen die de garage gestuurd heeft twee 'Afdichtringen' kopen. Hij praat even met de verkoper en opeens moet ik er vier kopen
"Yes, four they said"
Ik kijk hem verbaasd aan. Twee wielen toch? Uiteindelijk gaan we met twee terug.
Ondertussen is de zon achter de bomen gezakt. De jongens die de reparatie uitvoeren - drie aan elk wiel - hebben hun mobieltjes in de mond als zaklantaarntje. In opperste verbazing en bewondering zie ik hoe ze keurig alles schoonpoetsen en opnieuw dik invetten. (Dat vet had ik ook gekocht, twee vol geschepte blikjes).
De hiërarchie van de drie lijkt me: een hoofdmonteur (met rastahaar), een assistent en een leerling. En dat dus twee keer, een keer links en een keer rechts.
Mijn boys hangen wat tegen auto's. Ze willen perse bij me blijven. Dan weer sturen ze een kind om een sigaret te halen, dan weer om lucifers, etc. Vervelen doen ze zich duidelijk niet.
Ik daarentegen wil niets van het gebeuren aan het wiel missen en sta gebogen achter de monteurs. Ik herken een hoop van de tijd dat ik bij Arno aan een Samurai werkte. Maar als je me vraagt hoe dingen heten, dan blijf ik flink in gebreke. Om de rug te strekken hobbel ik af en toe wat tussen de wrakken en zie opeens een oude man dwars achter het stuur van zo'n wrak zitten. Al eerder zag ik dat de rastamonteur naar dat wrak gelopen was. Ik maak een praatje met de oude man en snap opeens hoe het zit. Hij is de 'over-all-boss' , de baas dus.
"Yes yes" lacht hij "is me, the over-all-boss. My boy learned it from me since he was young."
Ik prijs zijn leerling die nu hoofdmonteur is en de oude man knikt en knikt.
"Yes he is very good!"
Het wordt later en later, kwamen we daar om half zes aan, nu loopt het al tegen achten.
"Malang!" schiet het door me heen. Die staat natuurlijk voor de Roundhut. Snel bel ik Oumi of ze hem op wil vangen. Autopech!
Ondertussen hebben de jongens de wielen er werd opgezet, boutje na boutje in omgekeerde volgorde.
"Djellou?" vraag ik als ik wil betalen. De rastamonteur wijst naar het autowrak waar de baas in huist. Aha, het geld moet afgedragen worden. Mijn praatje met de oude man doet hem besluiten me niet het vel over de oren te trekken. Ik werk immers voor de gemeenschap, toch.. Mama Africa?
Met tweehonderd per wiel ben ik klaar. Omrekenen doe ik allang niet meer. Vergelijken wel: 4 pakken volle melk (duur) of 29 stokbroden (goedkoop). Morgen terug om de nog ontbrekende afdichtring te regelen. Die was even niet 'voorradig'.
"Can I drive with it?!"
"No problem" en hij laat me zie dat er al eentje op zit. Dus toch twee per wiel..
De weg terug naar huis is donker. De strepen op de weg zijn allang vervaagd en ik tuur me rot. Met kramp in mijn armen en schouders komen we om half negen bij de Roundhut aan. Malang zit gelukkig binnen bij Oumi. Snel snel snel, boodschappen naarbinnen, water voor bad koken, eten en naar bed.
De dag is om. Maar eerst nog even schrijven ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten