Gisteren kreeg ik de laatste 'nieuwsbrief' van de vrouw die haar laatste levensdagen probeerde door te komen. Schok!! Het was niet door haarzelf geschreven, maar door een familielid. De tijd stond even stil, de haan stopte met kraaien, ik met ademen.
"Oh nee! Ach gosj... Oh. Oh..oh.."
Die middag was ze temidden van haar kinderen en familie heen gegaan.
Zucht. Verschrikkelijk verdrietig dat het zo moest gaan. Waarschijnlijk heeft ze gevochten met de beslissing er wel of niet een einde aan te maken. Ik vermoed het alleen, weten doe ik het niet. Ik vroeg ernaar de laatste keer dat ik met haar chatten op Messenger. Ze was er nog niet uit. Willens en wetenschap je kinderen en je ouders, je man alleen achterlaten. Ga er maar aan staan.
Vier jaar geleden was ze met haar moeder in Tanzania. Ze genoot er nog steeds van. Daarom las ze trouw dit blog en stuurde ik haar plaatjes van hier. Zonsondergangen, maar ook vrolijke kusjes sturende kids.
Lieve Nicolette, je hebt een naam, ik zal jou met je moed en je power en je stralende lach nooit vergeten!! Rust in Vrede lieverd! Big hug van mij, Tien
Malang zingt: " ..early in the morning, are you sleeping, Praise the Lord.."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten