De kop gaat eraf: blogje 01.
Het is tien voor zeven. Na een onrustige nacht vol dromen over ????? Om kwart over zes wakker door de haan. Nu Omar hier woont met zijn gezin - vooralsnog geen problems - lopen hier kippen en kalkoenen rond. Evenals geiten met jonkies. Een gezellige boel dus. Ik begrijp alleen niet waarom deze beestjes de boel niet kaal zouden vreten en de geiten van buiten wel. Wonderlijk... Afwachten maar..
De eerste dagen druk geweest met de aankomst per fiets van Nic. De Roundhut in chaos achterlatend reden Malang en ik naar Banjul waar hij met de boot aan zou komen. Helaas niet zonder stress. De sleutel van de garagedeur bleek verwisseld met die van de Roundhut. Reden waarom we na aankomst vrijdagnacht niet naarbinnen konden en Mama middenin de nacht een reservesleutel moest ophalen bij Pap elders in het dorp.
Uiteindelijk ontdekte Omar dus dat de sleutels verwisseld waren en kon hij de jeep starten. Gauw op weg! Stop! Waar zijn de papieren? Terug naar huis. Zoeken zoeken overal. Niet te vinden . Auto maar weer terugzetten en met een Bushtaxi gaan? Hersens gebruiken nu! Kijk eens onder de autostoel Malang! Yes!!! Racen naar Banjul haven. En wie komt daar doodleuk aan peddelen als we bij de poort van de boot staan.. Nic van der Riet!!!!
Missie geslaagd:-)
Moet Malang wakker maken want hij moet naar school. Wordt vervolgd!
Inmiddels staat de zon alweer aan de andere kant van de Roundhut en is het half zes. De hele dag soppend doorgebracht. Zo vies is alles. En de keukenspullen flink uitgedund. Oumi is er blij mee. Gelukkig kwam sponsordochter Mama gisteravond slapen - gezellig ook!- en dus werd vanochtend door haar het huis - wederom vooral de tegelvloeren- onder handen genomen. Dat ik daarna niets meer kan vinden is een kleinigheid. Vanochtend begonnen met de enorme bossen onkruid van 3 meter lang weg te slepen. En ondertussen de resten van de bonen verwijderd want ik blijf met mijn kreupele poten in die slierten hangen. Vallen is toch al mijn hobby lijkt het wel dus het is extra oppassen geblazen. Een hand die het niet doet is genoeg. Toch doe ik er nog aardig wat mee. Dikke rubber werkhandschoen aan om de grip te verbeteren, en ik kan zowaar een paar emmers omhoog trekken.
Wil de komende dagen hier de boel op peil brengen en kijken of ik nog meer ballast kwijt kan. Het leven zo licht mogelijk maken. Keurig doe ik elke dag mijn steunkous aan en sportschoenen. Erg heet en lastig om aan te trekken. Ga ze echt niet steeds uittrekken als ik naarbinnen ga. Dan maar een bende in huis. En ik loop veel om het been verder te trainen .
Koken is tot de rijst gelukt. Bij de saus bleek het houtskool gedoofd. Dus dat wordt straks kale rijst eten met een blikje sardines. Hahaha.. we zijn weer thuis!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten