"Kokkelekoooo!" kraait de haan in het Mandinka. Rustdag voor de kids die geen school hebben. Niet voor de moeders die de compound moeten vegen, de was doen en het middageten moeten voorbereiden. Ook niet voor mij. Mijn slaapkamer wil ik nu eindelijk eens schoon hebben. Maar het staat zo vol met kisten dat ik eerst maar eens begin met uit sorteren wat weg mag. Op bed liggen stapeltjes kinderkleren waar Malang uitgegroeid is. In een doos te kleine schoenen van hem. Aan wie ga ik dat geven? Dan zie ik Mai de compound op schuifelen. Baby op de rug. Na wat heen en weer gepraat over hoe het met de familie is besluit ik te vragen of zij het wil hebben.
"Yes please!" is natuurlijk haar antwoord. Alles is welkom wat uit Europa komt want kwaliteit.
"I can do washing for you!?"
Gelukkiger kan ze me niet maken. Ik gris de vuile lakens van bed en prop er nog wat handdoeken bij. Omo erbij en haar beloven dat ik ervoor betaal. Niets liever "but I can do it for you.." Met de bundel op haar hoofd loopt ze weg. "Tonight is ready!"
Als ik nu toch eens een wasvrouw heb gevonden die het blijft doen, het zou me een zorg minder zijn.
Een ander gelukje vanmorgen: Malang houdt een lange plant voor mijn neus, gezien de wortels juist uit de grond getrokkenl.Gejat ergens?
"No no, we found it there" en hij wijst naar onze compost'hoop' die maar niet groeien wil omdat Omars kippen zich eraan tegoed doen. Achter hem staan zijn vriendjes hevig te knikken. Ik bekijk de plant beter en zie dat het een peperplant is. Verrast roep ik "pepper!" en begrijp nu wat ze willen. Ik wijs ze de plek onder de sinaasappelboom aan.
"Put it there. I give you water and fontengo" Een hak schop om de keiharde grond om te scheppen.
Malang is gek op tuinieren. Maar we gaan het beperken omdat ik al genoeg water moet sjouwen naar de bloemen rond het huis en de bananagarden.
Onder de sinaasappelboom, in de schaduw, proberen de kruidenplanten die ik meegenomen heb te overleven. De basilicum lijkt dolblij. Evenals de Rozemarijn en de chocolade munt. Maar de thijm en de peterselie lijken de cultuurshock niet overleefd te hebben.
Nieuw is de heerlijke munt die ik van Myrthe kreeg. Die tuiniert hier ook als een gek maar zij kan dan ook de tuinslang er op los laten.
Zestig emmers omhoog trekken is niet niks als je maar anderhalve hand hebt. Toch verbaast het me hoe ik ermee uit de voeten kan nadat ze twee maanden geleden ernstig uit de kom waren geraakt. De therapeut waarschuwde me dat het niet vanzelf goed zou komen en dat ik moest blijven oefenen. Ach, de pink en ringvinger wijzen eigenwijs in de lucht en ik hoop maar dat het wel vanzelf goed komt. Dat kan Allah toch wel even voor me regelen? Insjallah!
;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten