04 dinsdag 14 november 2017

Zoeff! Zoeoefff! Een vleermuis scheert door mijn slaapkamer. Doodeng zoals hij rakelings met 10 kilometer per uur in een kamer van vier bij vier langs mijn hoofd scheurt. Ik gil. Held. Prompt komt Mama haar bed weer uit. Gelukkig. Klaar om met een handdoek propeller bewegingen door de lucht te maken is hij nergens meer te vinden. Meestal helpt schijnen met de felle Wakawaka wel. Deze keer niet. We inspecteren alle rieten matten die als plafond dienen. Niets. Toch maar even in Malangs kamer kijken want daar is het donker. Ook niet. Maar wel een flink gat aan de rand van de rieten matten. Met gevaar voor eigen leven strompel ik de snel aangereikte trapleer op. Handiger als Mama het zou doen, maar zij is niet lang genoeg. Ik prop het gat dicht met pagina's uit de Cosmopolitan. Vraag me niet wat die hier doet.. geen idee. Terwijl ik de prop in het gat druk komen er resten cement los en donderen naar beneden. Ik ga er van schrik bijna achteraan. Absurd om zo bang te zijn voor een vleermuis. Maar je kan niet overal heldhaftig in zijn denk ik dan maar.
Door al het gedoe is het inmiddels flink laat geworden, half elf. Morgenochtend vroeg weer op. En nu alleen nog bidden dat het beest niet terugkomt. Gadverdamme..